Het is stil zonder jou.
Ik mis je vertrouwde stem,
woorden, die ik nog graag horen wou.
Soms vragend, soms ad rem.
Het is stil zonder jou.
Je vertrouwde aanwezigheid
heeft plaatsgemaakt
voor die akelige rouw.
Het is stil zonder jou,
maar die stilte gaat voorbij.
En in plaats van die kou
warmt jouw herinnering in mij.
Alweer een maand geleden
verruilde jij het nu.
Je hebt je strijd gestreden
en bent gearriveerd in het continu.
Ik ben er stil van…
Heb dit gedicht een aantal keren gelezen maar wil niet stil blijven en zoek naar de woorden die het eerste bij me opkwamen omdat ik toch graag een reactie wil geven.
Wat heb je dit ontzettend mooi geschreven Paul.
Tussen het verdriet van leegte en moeten missen, straalt zoveel warmte en liefde uit <3
Heel veel sterkte met het rouwen en neem ruim de tijd om het een plekje te geven.
Koester de herinneringen aan je vader, voor altijd in jouw hart.
Lieve Paul, we zijn zeer onder de indruk van deze prachtige mooie woorden, zo vol gevoel& gevuld met liefde… je krijgt beslist “’n knipoog van boven”Alle liefs van ons vr beide Ruby&Steef
❤️️❤️️